Przyczyny płaskiego nabłonka w moczu

Komórki nabłonkowe są obecne w ciele każdej osoby, ale wchodzą do moczu tylko podczas infekcji, patologii w układzie moczowo-płciowym i pobliskich narządach. Same te komórki nie wyrządzają żadnej szkody, ale mogą wskazywać na poważne choroby.

Klasyfikacja komórek nabłonkowych

Wraz z ilością nabłonka, podczas oddawania moczu, ustala się również jego typ:

1. Płaska, podszewka cewki moczowej. Liczba płaskiego typu nabłonka wzrasta w przypadku procesu zapalnego występującego w cewce moczowej.
2. Przejściowy, który pokrywa ściany pęcherza moczowego, moczowody, miedniczkę nerkową. Z gwałtownym wzrostem liczby elementów można mówić o zapaleniu pęcherza, zapaleniu gruczołu krokowego, obecności kamicy moczowej.
3. Nerka. Ten rodzaj nabłonka w analizie moczu zdrowej osoby nie zostanie wykryty, u małych dzieci wskaźnik może się wahać od 1 do 10. Zazwyczaj wzrost tego wskaźnika wskazuje na uszkodzenie miąższu nerki.

Określenie liczby tych komórek w moczu wymaga specjalnej dokładności od specjalisty, ponieważ diagnoza i dalsze leczenie w dużej mierze zależy od tego wskaźnika.

Normalny nabłonek płaski

Podczas wykrywania różnych typów nabłonka w analizie moczu najpierw określa się jego rodzaj, klasyfikację, ilość, co pozwala określić źródło zmiany w przyszłości.

Normą jest:

• 0-1 / Negativ - u dzieci (od 0 do 10 u noworodków);
• od 0 do 5 - dla mężczyzn;
• od 0 do 2 - dla kobiet.

Jeśli wykroczysz poza ustaloną normę, możesz mówić o obecności negatywnych patologii lub chorób. Dostarczenie danych kontrolnych pomoże specjaliście określić szybkość rozwoju procesu zapalnego, zalecić wymagane i skuteczne leczenie.

Przyczyny wzrostu normy i objawów

Pojawienie się płaskiego nabłonka i jego podwyższonego poziomu zawsze wskazuje na proces zapalny, który może być wywołany przez różne czynniki:

• wirusy, bakterie, pasożyty, które mogą powodować uszkodzenia pęcherza;
• procesy dismetaboliczne w tkankach nerek, które mogą być spowodowane zaburzeniami procesów metabolicznych w wyniku rozwoju skazy solnej;
• leczenie farmakologiczne, które doprowadziło do zaburzeń czynnościowych nerek;
• zapalenie cewki moczowej;
• procesy zapalne w prostacie.

Należy zauważyć, że podczas badania wyników analiz należy pamiętać, że obecność tego pierwiastka w moczu kobiet i mężczyzn musi być różnie interpretowana.

U kobiet

Nadmierne wskaźniki u kobiet mogą również mówić o każdej patologii zapalnej w układzie cewki moczowej. Nie należy się jednak bać, jeśli testy wykażą znaczącą obecność komórek w moczu, ponieważ nawet mały proces zapalny prowadzi do szybkiego oderwania wyściółki komórkowej na błonie śluzowej, co powoduje tę zmianę.

Ponadto można zidentyfikować inne znaki:

• problemy z moczem;
• zmętnienie i specyficzny zapach moczu;
• ból w podbrzuszu;
• ból podczas oddawania moczu.

Ponadto podobne objawy występują w długoterminowym przebiegu mezangioproliferacyjnego zapalenia kłębuszków nerkowych, w wyniku czego immunoglobulina gromadzi się w nerkach. Prowadzi to do procesów zapalnych w tkankach, nieprawidłowego funkcjonowania narządów.

Taka patologia przez długi czas może się nie ujawnić - można ją wykryć po wykryciu związków białkowych, erytrocytów w analizach. Choroba charakteryzuje się również:

• ciemny i pienisty mocz;
• obrzęk nóg i ramion;
• ból w okolicy nerek.

Długotrwałe leczenie środkami przeciwbólowymi (aspiryną, ibuprofenem itp.) Prowadzi również do wzrostu nabłonka w moczu u kobiet.

W ciąży

W tym okresie taki wzrost zwykle nie jest związany z pojawieniem się patologii lub chorób. W czasie ciąży układ moczowy działa w trybie wzmocnionym: dla kobiet charakterystyczne jest częste oddawanie moczu, co przyczynia się do złuszczania pokrywy nabłonkowej. Ponadto podczas ciąży powiększona macica ściska narządy wewnętrzne, co prowadzi do tymczasowej zmiany ich pozycji, a zatem normy wielu wskaźników mogą się różnić.

Jednak przy określaniu przejściowego nabłonka w moczu wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem, ponieważ może to sygnalizować obecność zapalenia pęcherza lub odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Reakcje zapalne w takim okresie występują dość szybko i dlatego tak ważne jest rozpoczęcie leczenia na czas. Dopuszczalny poziom osadu wynosi do 5 komórek, jeśli ich liczba jest wyższa, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

U dzieci

Takie komórki można wykryć nawet u noworodków i niemowląt, co tłumaczy się nowymi warunkami życia, do których muszą się dostosować. Wraz ze wzrostem dziecka normą powinno być 0-1 jednostek. Jeśli poważnie przekroczysz liczbę, powinieneś skonsultować się z lekarzem, ponieważ wskazuje to na obecność stanu zapalnego lub zakażenia.

Ostry nadmiar wskaźników regulacyjnych może wskazywać:

• procesy zapalne w narządach płciowych;
• rozwój zapalenia pęcherza moczowego lub zapalenia cewki moczowej;
• zaburzenia krążenia krwi;
• kamica moczowa;
• choroby neurologiczne;
• refluks (odwrotny przepływ moczu);
• procesy ropne.

Aby uniknąć błędów podczas przeprowadzania testów, konieczne jest użycie sterylnych pojemników do zbierania moczu i przestrzeganie wszystkich zasad higieny.

Procedura zbierania analiz

Podczas testowania należy pamiętać o następujących ważnych zasadach:

• przed oddaniem moczu musisz się umyć;
• zbierają tylko „środkową” część, po pominięciu pierwszej i ostatniej części strumienia, ponieważ jest to ta ciecz, która będzie najmniej zanieczyszczona przez obce elementy, zawiera naturalną koncentrację składników;
• objętość cieczy wynosi około 0,1 l; do kontroli trzeba użyć specjalnego słoika pomiarowego;
• Ważnym punktem jest szybkość dostarczania analizy. Od momentu otrzymania moczu do czasu jego badania nie powinno zająć więcej niż dwie godziny.

I nie zapomnij dokładnie umyć słoika lub kupić specjalny pojemnik do testowania.

Cechy leczenia w tej patologii

Przy pierwszych objawach (ból podczas oddawania moczu, często oddawanie moczu, zmiana zapachu i właściwości moczu) należy natychmiast skonsultować się z lekarzem i zdać wszystkie testy. Metoda terapii zależeć będzie od wyników badania, wskaźników osadu:

1. W przypadku zapalenia cewki moczowej przepisywane są antybiotyki, takie jak azytromycyna lub cefazolina, a lekarz może również przepisać terapię witaminową i przebieg immunostymulantów. W tym czasie zaleca się porzucenie pikantnych i słonych potraw, alkoholu.
2. Po wykryciu przewlekłego zapalenia cewki moczowej leczy się go środkami antyseptycznymi wstrzykniętymi do kanału cewki moczowej. Czas trwania leczenia w tym przypadku jest ustalany indywidualnie na podstawie ciężkości choroby.
3. Gdy reakcje zapalne w pęcherzu przepisują antybiotyki: Levoflaksotsin, Baktrim, a także niesteroidowe środki przeciwbólowe, takie jak Cystone lub Fitolysin.
4. W przypadku, gdy główną przyczyną jest nefropatia nerkowa, konieczne jest natychmiastowe wykluczenie z leczenia, które mogłoby być przyczyną tej patologii. Dalsza terapia prowadzona jest przy pomocy hormonów: prednizolonu, triamcynolonu. Nie należy samoleczyć, aby nie pogorszyć choroby.

Najlepszym sposobem walki jest zapobieganie, aby zapobiec wystąpieniu patologii. Aby chronić układ moczowo-płciowy, konieczne jest utrzymanie zdrowego stylu życia, nie zapomnij o ćwiczeniach, aktywności, czasie leczenia infekcji i procesach zapalnych, regularnie poddawaj się lekarzom i poddawaj testom.

Obejrzyj film: Badanie moczu (Może 2024).