Zwolnienie z woli pracownika jest uważane za najczęstszą przyczynę zakończenia współpracy zawodowej. Jednocześnie pracownik nie musi prosić o zgodę władz, ponieważ nikt nie ma prawa zmusić osoby do działania wbrew jej woli kontynuowania współpracy. Żadne okoliczności nie mogą zapobiec zwolnieniu.
Jednak niektóre przepisy i procedury dotyczące zwolnienia z pracy są nadal określone w przepisach, muszą być wykonywane zarówno przez pracodawcę, jak i podwładnego.
Proces zwolnienia na żądanie pracownika
Procedura zwolnienia na wniosek podwładnego jest prosta: po pierwsze powinieneś napisać wniosek o zwolnienie, wskazując datę (od której daty zamierzasz odejść) i podstawę (i jest napisane - „z własnej woli”). Papier jest podpisany i opatrzony datą bieżącego numeru i przekazany szefowi.
To jedno zdanie będzie wystarczające: „Proszę cię, żebyś mnie odrzucił z własnej woli ... liczby”.
Nie ma potrzeby wyjaśniania przyczyny wyjazdu, ale jeśli w pewnych okolicznościach musisz zrezygnować z pracy, powinieneś podać przyczynę (przeniesienie, przejście na emeryturę, służbę wojskową, naukę itp.), Być może dział personalny będzie nawet wymagał udokumentowania.
Jeśli pracownik zmienił zdanie i nie chce zrezygnować, a 2 tygodnie pracy jeszcze się nie skończyły, może wycofać wniosek i kontynuować pracę na podstawie umowy. Jeśli na jego miejscu znalazła się już osoba sformalizowana, umowa zostaje odpowiednio rozwiązana. Czasami podwładny nie odbiera wniosku, a pracodawca jednocześnie nie chce, aby opuścił stanowisko, wówczas stosunek pracy zostaje zachowany, a wniosek po pewnym czasie traci moc prawną.
Obliczenia warunków i płatności
Po złożeniu wniosku pracownika o rezygnację pracodawca wydaje zamówienie (w standardzie - formularz nr T-8), z którym pracownik musi zapoznać się i dostarczyć pomoc. Zamówienie odnosi się do klauzuli 3 części 1 artykułu 77 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Jeśli zwolniona osoba nie może pojawić się w celu zapoznania się z nią, odpowiednia notatka jest umieszczana w dokumencie.
Zgodnie z Kodeksem pracy każdy pracownik jest zobowiązany na papierze powiadomić pracodawcę o chęci rzucenia palenia i wypracowania 2 tygodni zatwierdzonych przez prawo, aby szef mógł znaleźć zastępcę.
Termin rozpoczyna się następnego dnia po przekazaniu pisemnego odwołania. Ale termin na mocy ogólnej umowy może zostać skrócony. Ponadto prawo nie zabrania korzystania z tych 2 tygodni na urlop lub zwolnienie lekarskie.
Prawo zawiera również wyjątki: jeśli osoba opuszcza okres próbny, pracownik ma prawo powiadomić o wyjeździe w ciągu 3 dni, nie 2 tygodni, a szef organizacji musi powiadomić o tym miesiąc przed żądaną datą zwolnienia.
Zapłata z pracownikiem jest wymagana w ostatnim dniu roboczym. Wszystkie wynagrodzenia wymagane przez prawo są wypłacane osobie zwalniającej: wynagrodzenie, odszkodowanie za niewykorzystane urlopy, a także płatności przewidziane w układach zbiorowych i pracy. Ale jeśli pracownik skorzystał z urlopu z wyprzedzeniem (to znaczy z wyprzedzeniem), wówczas wynagrodzenie urlopowe jest przeliczane, a pewna kwota jest potrącana z wynagrodzenia podczas ostatecznego rozliczenia.
Jeśli pracownik nie otrzymał płatności, będzie mógł ubiegać się o nią w innym terminie, a należna kwota zostanie wypłacona nie później niż następnego dnia od momentu odwołania.
Płatność na rzecz pracownika w przypadku zwolnienia na jego wniosek w 2018 r
Kiedy pracownik deklaruje zwolnienie, będąc na zwolnieniu chorobowym lub na urlopie, nie ma prawa go wycofać.
Podległy może powiadomić o swoim odejściu na wakacje, a także przenieść datę zwolnienia na urlop.
Pracownik może również zadeklarować opiekę w okresie czasowej niezdolności do pracy, to znaczy w przypadku choroby. W takim przypadku pracodawca dokonuje zwolnienia w dniu wskazanym we wniosku, jeżeli podwładny nie anulował wniosku. Pracodawca nie będzie w stanie zmienić daty zwolnienia pracownika.
Kiedy pracownik rezygnuje z pracy w okresie próbnym, jest zobowiązany powiadomić o tym pracodawcę na piśmie w ciągu 3 dni, które uważa się za pracę. Otrzymuje te same płatności, co reszta pracowników.
Po rozwiązaniu umowy o pracę z pracownikiem, działem personalnym lub bezpośrednio przez pracodawcę dokonywane są wszystkie obliczenia, które uwzględniają wynagrodzenie i odszkodowanie za niewykorzystane wakacje.
Ponadto Kodeks pracy uwzględnia przypadki, w których pracownik ma prawo do odprawy w wysokości 2 tygodni zarobków z powodu:
- zwolnienia, ponieważ pracodawca przeniósł się;
- niemożność wykonywania czynności związanych z pracą ze względów zdrowotnych;
- wezwij go do szeregów wojska;
- przywrócenie poprzedniego pracownika.
Podążając za modelem jakiegoś fikcyjnego Krotova, K.F. Rozważ proces kalkulacji i płatności, zwolniony z własnej inicjatywy.
Krotov K.F. przed dniem wyjazdu pracował 1 rok 10 miesięcy. Aby obliczyć odszkodowanie za urlop, należy podzielić jego wynagrodzenie za miesiąc (30 000 rubli) o 29,3 (średnia liczba dni kalendarzowych w miesiącu).
To jest: 30 000 / 29,3 = 1023 pkt. - otrzymał kwotę zarobków dziennie. Przy zgromadzonych 28 dniach niewykorzystanego urlopu potrzebujesz: 1023r * 28 = 28644r. - tak wielu otrzyma Krotov KF
Pracodawca w obliczeniach bierze również pod uwagę rodzaj wynagrodzenia: pracę na akord, wynagrodzenie lub procent, plus dodatkowe płatności, podatki i tak dalej.
Na czym spoczywa odpowiedzialność pracodawcy, opóźniając wydawanie zapisów dotyczących zatrudnienia i płatności
W okresie swojej pracy pracownik musi przestrzegać zasad umowy o pracę, aby pracodawca nie zwalniał go z wyprzedzeniem.
Czasami jednak pracodawca wstrzymuje dokumentację pracy pracownika, która narusza prawo. Były podwładny może żądać rekompensaty pieniężnej za niedogodności, ponieważ bez tego dokumentu nie można oficjalnie znaleźć zatrudnienia w innym miejscu. A także ma prawo poprosić o dodatkowe wpisanie w książce.
W celu wydania płatności później niż okres przewidziany w zamówieniu pracownik ma prawo do odsetek naliczanych za każdy dzień opóźnienia. Do tego dochodzi również grzywna, którą obciąża się pracodawcę za administracyjne naruszenie prawa pracy.
Czasami sprytni pracodawcy zmuszają pracowników do zwolnienia z pracy na własną rękę, co sprawia, że inicjator zapłaci kwotę niższą niż należna, na przykład w przypadku likwidacji firmy. Jeśli pójdziesz na czas do sądu lub inspekcji pracy na czas, możesz zakwestionować nielegalne zwolnienie.
