Przez wieki ludzie walczyli z tak śmiertelną chorobą, jak ospa, która pokryła kontynenty, pochłonęła życie milionów ludzi. Szczepienie przeciwko tej chorobie pozwoliło wyeliminować zakażenie z powodu szczepień ogólnych, które rozpoczęto w 1967 roku.
Jakie jest niebezpieczeństwo choroby
Ospa jest najstarszą infekcją wirusową, o której pierwsza wzmianka pochodzi z IV-III tysiąclecia pne. Czynnikiem sprawczym choroby jest major Variola, który jest śmiertelny w 80% przypadków, a Variola minor, który ma mniejszą chorobotwórczość. Ospa jest przypisywana szczególnie zakaźnym infekcjom wirusowym, choroba ma cykliczny przebieg.
Jak zauważono w dokumentach historycznych, w ciągu XVIII i XIX wieku choroba rocznie dochodziła do 25% dorosłych i 55% populacji dzieci w krajach europejskich.
Dopiero pod koniec ubiegłego wieku udało się całkowicie wyeliminować ospę w rozwiniętych krajach świata.
Pierwsza szczepionka przeciwko ospie w Rosji została wydana w 1768 roku przez dr Thomasa Dimsdale'a. Aby powstrzymać ludność przed sprzeciwem, sama Katarzyna II zdecydowała się dać przykład.
Wraz z rozwojem infekcji zauważono następujące objawy:
- występowanie charakterystycznej wysypki pokrywającej skórę i błony śluzowe;
- gorączka;
- ciężkie zatrucie ciała;
- obiazovanie blizn i blizn na skórze po wyzdrowieniu.
Podobną chorobą jest ospa wietrzna, która także wywołuje rozwój wysypek skórnych.
Infekcja wirusowa zwykle rozwija się w dzieciństwie, łatwo ją tolerować. Jeśli jednak choroba wystąpi u dorosłych, możliwe są powikłania.
Dlatego każdy może być szczepiony przeciwko ospie wietrznej.
Rodzaje szczepionek, ich zasada działania
W Rosji szczepienie to jest przeprowadzane tylko dla tych, którzy mają zwiększone ryzyko zarażenia się tą śmiertelną infekcją. Szczepienie obejmuje stosowanie następujących rodzajów szczepionek:
- Ospa żyje na sucho. Został opracowany na bazie żywej i osłabionej ospy patogennej, która rośnie na skórze cieląt. Kompozycja wykorzystuje również fenol, pepton jako stabilizatory, glicynę jako rozpuszczalnik. Szczepionka umożliwia stworzenie niezawodnej odporności po pierwszej szczepionce.
- Inaktywowana ospa. Lek ten opiera się na martwych cząstkach, które rosną również na skórze zwierząt. Solvent - solanka. Szczepionka ta jest zwykle stosowana w ramach dwuetapowej immunizacji i może być wykorzystana tylko do pierwszego szczepienia.
- Fetal live. Szczepionka jest dostępna w postaci tabletek. Może być użyty do ponownego szczepienia, to znaczy do zwiększenia odporności tych, którzy zostali już zaszczepieni przeciwko ospie. W ciągu 30 minut po zażyciu pigułki powinieneś powstrzymać się od picia, jedzenia, palenia.
Wszystkie szczepionki mają podobną zasadę działania: szczepienie naśladuje proces zakaźny, w wyniku czego organizm zaczyna wytwarzać swoiste przeciwciała. Pozwoli to w przyszłości szybko rozpoznać i zneutralizować śmiertelnego wirusa.
Kto może potrzebować szczepionki
Masowe szczepienia w Rosji nie są przeprowadzane przez ponad 30 lat, jednak w razie potrzeby można je podawać w dowolnym wieku powyżej 12 miesięcy bez żadnych przeciwwskazań.
Jednak obowiązkowe jest umieszczenie następujących grup osób:
- pracownicy laboratorium pracujący z wirusami;
- personel medyczny w oddziałach chorób zakaźnych;
- specjaliści od dezynfekcji;
- specjaliści nadzoru.
Co więcej, konieczne jest szczepienie raz na 5 lat. A jeśli praca danej osoby jest związana z badaniem kultury czynnika sprawczego czarnej ospy, ponowne szczepienie przeprowadza się raz na trzy lata. Według ekspertów, jeśli przypadek zakażenia pojawi się na terytorium Federacji Rosyjskiej, szczepienie musi być przeprowadzone przez każdego, kto mieszka w regionie.
Przeciwwskazania
W niektórych przypadkach nie należy się szczepić przeciwko ospie:
podczas ciąży lub podczas karmienia piersią;- z nadwrażliwością na lek;
- w obecności poważnych reakcji alergicznych, takich jak leki, żywność itp .;
- z astmą oskrzelową, zapaleniem naczyń, cukrzycą, chorobą Gravesa-Basedowa;
- z zapaleniem trzustki, patologiami nerek i wątroby, serca;
- z patologiami pourazowymi ośrodkowego układu nerwowego;
- w ciężkim niedoborze odporności;
- z łuszczycą;
- w okresie ostrego przebiegu jakiejkolwiek patologii zakaźnej lub zaostrzenia choroby przewlekłej.
podczas ciąży lub podczas karmienia piersią;Cechy szczepień przeciwko ospie
Szczepionka jest przeprowadzana w dwóch etapach:
- rozcieńczony lek wstrzykuje się w górną część barku;
- tydzień później możesz przejść do drugiego etapu - szczepienie obejmuje wprowadzenie leku przez skaryfikację lub wielokrotne wstrzyknięcia.
W pierwszym przypadku 1 kroplę płynu nakłada się na skórę, a następnie za pomocą specjalnego narzędzia pozostawia zadrapanie. Szczepionka jest wcierana, pozostawiając skórę otwartą na 5-10 minut. Druga technika polega na użyciu specjalnej igły rozwidlającej - zanurza się ją w preparacie, po czym wykonuje się 5-15 wstrzyknięć na skórę.
Szczepienie podstawowe
Pierwsze szczepienie obejmuje zastosowanie szczepionki inaktywowanej, która jest dobrze tolerowana - tylko 30% pacjentów zauważa pojawienie się zaczerwienienia, zagęszczenie 1-2 dni później po podaniu leku. W niektórych przypadkach można zauważyć niewielki wzrost temperatury. Jednak te stany mijają zaledwie kilka dni.
Podczas immunizacji metodą jednoetapową objawy będą bardziej żywe: pacjenci zauważają tworzenie elementów szczepienia w miejscu podania. Po trzech dniach może wystąpić obrzęk, pojawia się grudka.
Po kilku dniach wokół niej może powstać czerwona obręcz, sama grudka zamienia się w fiolkę z płynem. Tylko trzy tygodnie później pojawia się blizna.
Objawy takie jak:
- ból głowy;
- wysoka gorączka;
- obrzęk węzłów chłonnych;
- ogólna słabość.
Po 7-9 dniach można ocenić skuteczność szczepionki. Kiedy pojawiają się krosty, można uznać, że szczepienie zakończyło się powodzeniem, w przeciwnym razie konieczne jest szczepienie wtórne, ale z drugiej strony.
Szczepienie wtórne
W przypadku szczepienia wtórnego lek jest wstrzykiwany w okolice barku za pomocą specjalnej igły. Po zabiegu mogą wystąpić niewielkie reakcje, takie jak obrzęk, pojawienie się grudek, lekka gorączka, ogólne złe samopoczucie. Zazwyczaj objawy te znikają w ciągu tygodnia.
Możliwe działania niepożądane
Po szczepieniu mogą wystąpić takie działania niepożądane:
- pojawia się blizna;
- Rozwija się Ospina;
- powstaje wyprysk szczepionki, szczególnie u dzieci z neurodermitem w wywiadzie (prowadzi do pojawienia się krost na błonach śluzowych, skórze), jeśli nieleczone, może rozwinąć się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Często powikłania mogą wystąpić, gdy szczepienie jest przeprowadzane na tle chorób, w których uodpornienie jest uważane za przeciwwskazane. W takich sytuacjach mogą wystąpić następujące warunki:
- uogólniona szczepionka, w której może wystąpić wiele wysypek na skórze i błonach śluzowych;
- zapalenie mózgu i rdzenia;
- szczepienie nekrotyczne, w wyniku którego tkanki w obszarze erupcji ospy obumierają;
- zaostrzenie chorób przewlekłych.
Szczepienie ospą wietrzną
Od 2008 r. W Rosji szczepienie ospą wietrzną (ospa wietrzna) zostało włączone do krajowego kalendarza szczepień, co wiąże się z poważnymi powikłaniami, które mogą wystąpić po chorobie.
Dzięki szczepieniom możesz uniknąć:
- ciężkie powikłania, takie jak zapalenie mózgu, zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie mięśnia sercowego i prawdopodobieństwo choroby wynosi 1%;
- nawrót w postaci półpaśca;
- blizny, które zwykle pojawiają się po drapaniu.
Szczepienie jest najlepsze w młodym wieku. Jednak bardzo wielu ludzi odmawia, dlatego bardzo poważne objawy można zaobserwować w dorosłym życiu z chorobą ospy wietrznej. Przecież choroba ta występuje u dorosłych jest znacznie trudniejsza niż u dzieci: ciężka gorączka, wysypka, świąd, wysoka gorączka. Dlatego zaleca się szczepienie nawet osób powyżej 20 roku życia, zwłaszcza dziewcząt planujących ciążę, ponieważ ospa wietrzna może powodować pojawienie się nieprawidłowości u płodu.
