Czy to zły nawyk, by dzieci ssały palce, czy konieczne jest odstawienie dziecka od niej i jak to zrobić prawidłowo? W takim przypadku należy skonsultować się ze specjalistą? Artykuł dostarczy odpowiedzi na te pytania.
Kind baby, skupiony ssący kciuk, ruchomy. Widok dziecka w wieku trzech lub pięciu lat robi to samo. Ponieważ im starsze jest dziecko, tym bardziej ukryte zagrożenia dla jego neurologii i psychiki są pozornie bezpieczne nawyki ssania kciuka. A im więcej czasu zajmie odrodzenie dziecka od niej, a tym samym usunięcie problemów, które to powodują.
Dlaczego dzieci ssą palce?
Ssanie palców lub cheilomania, jak niektórzy lekarze i pedagodzy określają ten zwyczaj (z połączenia greckich słów cheilos - usta i mania - przyciąganie, pasja), zwykle pojawia się u dziecka, gdy wie, jak losowo dostać palce do ust, to znaczy mniej więcej w wieku 3 miesiące.
W ten sposób objawia się wrodzony, bezwarunkowy odruch pokarmowy, którego pierwsze objawy obserwuje się nawet w 12-tygodniowym płodzie. Noworodek ssie pięść, jeśli zdarzy mu się być blisko jego ust.
Jeśli dziecko ma mniej niż rok
W tym przypadku warto zwiększyć czas karmienia do 30–40 minut (jeśli niemowlę jest karmione sztucznie, należy użyć smoczka o mniejszym otworze). Być może wyjście byłoby manekinem.
Istnieje kilka innych przyczyn ssania palca, krzywki, pieluchy u dziecka poniżej pierwszego roku życia.
Głód. Jeśli dziecko zaczyna ssać palec przez 10-20 minut przed następnym karmieniem, warto zmniejszyć odstępy między posiłkami.
Ząbkowanie. W ten sposób dziecko uspokaja się z powodu odczuwanego bólu i
próbuje masować obolałe dziąsła. Lepiej zaoferować mu specjalne gryzaki, wcześniej dokładnie umyte.
Choroba Ciągłe ssanie palca (pieluchy, koca, rogu poduszki) może wskazywać na problemy zdrowotne - ukryte choroby somatyczne, osłabioną odporność, infekcje jelitowe lub neurologiczne.
Między rokiem a piątą
Około 50% dzieci po roku przestaje ssać palce, na resztę nawyk utrzymuje się do 4-5 lat. W tym wieku przestaje być przejawem wrodzonego odruchu i ma inne powody i inne znaczenie - ssanie palca uspokaja dziecko ze smutkiem, zmęczeniem, strachem, czasem tylko się nudzi. Niektóre dzieci mogą również ssać róg koca, poduszki, język.
Jeśli ten nawyk „przeszedł” od wczesnego dzieciństwa do okresu przedszkolnego lub zniknął, przejawiał się po trzech latach życia - jest to poważny znak dyskomfortu małego człowieka, cierpienia jego stanu psychicznego. Istnieje potrzeba skonsultowania się ze specjalistą - neurologiem dziecięcym, psychologiem.
Czy nawyk jest niebezpieczny?
Ssanie palców dzieci w wieku poniżej 4 lat przez lekarzy i specjalistów ds. Zachowania dzieci nie jest uważane za problem. Konieczne jest znalezienie przyczyny, dla której ten nawyk nadal występuje.
Problemy stomatologiczne
Jeśli dziecko kontynuuje ssanie palca przez dłuższy okres niż określony wiek, mogą pojawić się problemy z zębami. Cheylomania nie wpływa na fizjologiczne warunki wyrzynania się zębów mlecznych. Jeśli zbyt często ssiesz palec, kąt wzrostu zębów może się nieznacznie zmienić: górne zaczną się wysuwać, a dolne cofać.
Ale jeśli ten negatywny nawyk minie przed 4 rokiem życia, ugryzienie poprawi się bez interwencji medycznej. Jednak im dłużej trwa, tym większe prawdopodobieństwo poważnego i długotrwałego leczenia ortodontycznego w przyszłości.
Trudności z wymową dźwięków
Rozwój problemów mowy jest możliwy: nieprawidłowa wymowa dźwięków „d”, „t”, „c”, „s”, a także rozciąganie języka podczas rozmowy i sigmatyzmu.
Problemy psychologiczne
Największym problemem jest stan psychiczny dziecka, które kontynuuje ssanie palca po 5 roku życia. Zdrowe przedszkolaki z problemami zdrowia psychicznego są już dobrze świadome, że ich działania powodują między innymi odrzucenie. Jeśli ssanie palców trwa nadal w tym wieku, oznacza to, że wewnętrzne problemy psychologiczne dziecka są zbyt duże, aby mógł sobie z nimi poradzić samodzielnie.
W historii psychologicznej może brakować lub brak duchowego ciepła ze strony rodziców, przemoc wobec dziecka lub ciągłe konflikty dorosłych w domu, rozwody. U dzieci z alkoholizmem rodzice często znajdowali taki nawyk. Ciężka uraz psychiczny dziecka w tak młodym wieku może prowadzić do poważnych długotrwałych konsekwencji - pozbawienia zachowania, depresji i różnych chorób somatycznych organizmu.
Jak odstawić dziecko od ssania palca?
Jeśli dziecko ma mniej niż 3-4 lata, problem można rozwiązać samodzielnie. Co można zrobić?
Kiedy potrzebujesz manekina
Jeśli mówimy o niezaspokojonym odruchu ssania niemowlęcia w wieku kilku miesięcy, a zwiększenie czasu karmienia nie wystarczy, manekin byłby najlepszą alternatywą dla palca w ustach. Nie możesz walczyć instynktownie, pozbawiając dziecko tego, co może go zadowolić. Innymi słowy, niemożliwe jest zrobienie tego, aby nie mógł ssać palca, zaspokajając naturalny odruch, nie oferując mu niczego w zamian.
Komfort emocjonalny
W przypadku dzieci w wieku powyżej jednego lub dwóch lat większość psychologów dziecięcych uznaje za najlepszy sposób na pozbycie się palca, eliminując przyczyny, które przyczyniają się do kontynuacji tego niezdrowego nawyku. Głównym zaleceniem jest sprawienie, aby dziecko czuło się spokojne, szczęśliwe, czuł miłość bliskich. W komfortowej atmosferze psychicznej, bez żadnych opóźnień, uwag i przypomnień, ten stan minie sam.
Pochwała i prezenty
Jeśli dziecko ma już 3-4 lata i jest już na tyle świadome, że chce przezwyciężyć swój nawyk, możesz wesprzeć swoje wysiłki obiecanym prezentem lub inną przyjemnością.
Zwróć uwagę: jest możliwe i konieczne, aby pobudzić go do radzenia sobie z jego złym nawykiem, ale nie można zaszczepić mu poczucia winy, a także zażądać niemożliwego - zatrzymaj to raz na zawsze.
Wręcz przeciwnie, chwaląc najmniejsze osiągnięcia w pozbywaniu się ssania kciuka, wpajasz mu zaufanie do jego mocy i że odniesie sukces.
Kiedy potrzebuję pomocy lekarza?
Jeśli do czterech lub pięciu lat dziecko ssie palec od czasu do czasu, nie jest to powód do zmartwień. Lęk powinien być spowodowany obecnością równolegle z tym nawykiem innych obsesyjnych ruchów kończyn, oczu, drgań mięśni twarzy. Konsultacja ze specjalistą lub rozwianie obaw lub pozwolenie na rozpoznanie możliwej choroby neurologicznej lub psychicznej na wczesnym etapie.
Pomoc specjalistyczna jest również potrzebna, jeśli cheilomania trwa po pięciu latach. Najprawdopodobniej pediatra przekaże skierowanie do wyspecjalizowanego specjalisty - psychologa, neuropsychiatry, psychiatry. Po zbadaniu dziecka, zbadaniu go w razie potrzeby i przesłuchaniu rodziców, lekarz przepisze leczenie.
W zależności od diagnozy może być medyczna, psychoterapeutyczna lub złożona. Możliwe, że terapia psychologiczna będzie potrzebna nie tylko dziecku, ale także jego krewnym, jeśli czynnik traumatyczny jest stale obecny w rodzinie i nie pozwala mu poradzić sobie z problemem.
Ten film zawiera wskazówki, jak odstawić dziecko od ssania kciuka.
Jeśli u dzieci młodszych niż rok, ssanie palców oznacza niezadowolony odruch ssania, u starszych, przyczyny psychologiczne wysuwają się na pierwszy plan. Większość dzieci w zaciszu kochającej rodziny pozbywa się tego nawyku przez 4-5 lat. Sytuacja, w której trwa u dziecka powyżej 5 lat, jest powodem do konsultacji ze specjalistą.
